MAMÁ fala en linguaxes
de documentos predeterminados.

Pero eu sei que ten as mans na terra
e as unllas podres polos peixes.

A min cáenme as unllas a cachiños porque agora non hai xeito de arranxalas

e mamá prepara unha solución plástica
para quitar as cores que non son

as cores que preparei
o día antes de todo
(para ti)

e que nunca viches e chorei

e ocultei de mamá as bágoas como ela os ollos tristes.

Podemos vernos agochadas
pero debemos ser discretas como o medo.

Non colle un só descoido.