Declara a dor:
agora ti es a cabeza plana triangular da ancestra,
nos Bordos medran carballos
e as leiras son de centeo e trigo
e nos adentros do verso os tubérculos.
As portas da Anta abren para acoller o corpo da concepción. Os teus aneis son lagoa
nela descansan as que non admiten ser perturbadas
nada se interpón xa entre ti e a morte.
Declara a dor:
os teus aneis son río que sostén a caeira de socalcos
as ancestrais cultivan
e beben o prebe da pavía,
con elas soportas o bombardeo de Barcelona
con elas serás América.
Non son mudas
non gardan silencio
acadaron a serenidade.
A túa cabeza é triangular
o teu idioma repta e neste intre mudas a pel
para que florezan os mundos
nada se interpón xa entre ti e a morte.
Declara a dor:
un brote que se escribe nas augas da Antela
nomes que son dun río

por iso cultivo un
xardín para poder dicircho
«non me toques»