1. A miña relación coa música é desde pequena porque, ben, a miña nai é pianista, o meu pai, melómano tamén, tocaba instrumentos e demais, coñecéronse así, de feito, e pois desde que teño memoria toco o piano con ela, escoito música…, así que penso que foi dado desde ese momento ata agora que, pois, segue formando parte da miña vida dunha maneira súper importante e non hai como outra alternativa que me gustaría máis, penso.

_No meu caso, a relación coa música tamén xorde cando son pequena e penso que foi máis, nin sequera como algo principal, senón paralelamente como o desenvolvemento doutras áreas artísticas que naquel momento igual estaban máis presentes como o teatro ou como a pintura, ata que chegou o momento de coñecer a María en que a música volveu a tomar un lugar principal e agora pois, incluso, non sei, é ao que me dedico, practicamente 24 horas.

2. Lisístrata (varre vasoira) xorde dunha canción que cantaba a miña familia desde que eu son pequena, como esa tradicional pos-comida, como se di… sobremesa, iso, sobremesa, que fan moitas…, eu penso, moitas familias galegas e na miña familia pois cantábase esa canción, ese retrouso, que segue doutra maneira e comeza doutro xeito, e presenteille esta canción a Sara e díxenlle, buah, ten que formar parte dun tema… e comezou aí… e penso que foi iso…

_E xusto como, paralelamente, eu estaba adaptando a obra de Lisístrata, e viña como moi a colación do disco que estabamos facendo, e encaixaba moi ben na historia que conta pois esa comedia do século V antes de Cristo; e entón dixemos, e que pasa se mesturamos pois isto que está como presente na túa vida familiar

_era como unha broma tamén como dicir “hai moito tempo que non varres a cociña” referíndose como á vasoira…

_a unha guerra que para, que xa non imos limpar máis por vós.

_entón, despois de todo ese… desa tralla informativa chega o retrouso e di: “Varre ti, vasoira, que levas moito tempo sen varrer a cociña”.

_E, ademais, tiñamos claro que queriamos que fose unha festa, que fose unha revolta pero en modo de festa e esta canción tamén espertaba iso.

3. Pois eu creo que o concepto de Acrópole xorde de novo desta retroalimentación que… nalgún momento aparece o nome de Cassandra e, ao tirar dese fío dun mito, descubrimos que realmente nos unían máis cousas das que pensabamos con eses dous mil anos atrás; entón, a partir de aí, como xuntar todas nesa Acrópole na que precisamente era en Grecia o lugar onde se xestionaba o poder, pois ocupala nós e desde aí podiamos cantar algo, podiamos contar, reescribir a historia, esas cousas…

_No ámbito musical, penso tamén que ese, como, non sei, o canto coral ou o canto polifónico é como algo súper importante que estaba tamén presente, non?, como… no que se supón da Grecia ou nese contexto; entón, era moi sinxelo para nós adecualo ás cancións que nos apetecía facer, mesturando precisamente ese tipo de canto co canto tradicional, entón fiouse todo penso.

4. Penso que a recepción da xira non podería ser mellor! Teño que dicir que cando estabamos xestando este disco, se tiveramos soñado cun verán, probabelmente sería algo así, que está cheo de concertos e ademais atopámonos con que imos a lugares que para nós están igual súper lonxe de Vigo ou que dicimos: “Buah, igual aí non atopamos ninguén”.

_E, de repente, cantan as cancións, acompañan…

_Si, saben os speeches, cando chega o momento de dicir: “Pandora non, Pandora si”; de repente, escoitar toda a xente: “Pandora si!”; é como, pois claro, estando aquí, unha banda de frikis, aquí, cantándolle a Pandora e a Eco que iso é o que pensabamos na nosa casa; e, efectivamente, que repitan ese eco, que entren no contexto da Acrópole, é o mellor.

5. A cultura e a lingua portuguesa eu creo que, no meu caso que sempre vivín en Salvaterra, sempre estivo bastante integrado, porque é xusto fronteirizo con Portugal, como na miña educación esa idea de que son dúas linguas irmás, que proveñen do mesmo lugar e, aínda este ano fixen un Erasmus en Portugal, precisamente por esa irmandade que para min existía nas linguas e a facilidade para comunicarnos tamén, pois culturalmente, concretamente coa Galiza, eu víanos moi emparentados, a verdade.

_No meu caso, parecido, porque a miña nai desde que son pequena leva dicíndome: “É que en Portugal non ten nada que ver, alí teñen unha cultura… danlle valor á música, danlle tal…”; entón, pois, eu bebín diso e todas as viaxes que fixemos alí e que compartimos esa música, pois é unha marabilla. Desde o máis tal que vén sendo como o fado, que para min é o máximo expoñente de como me gustaría cantar e expresar dese xeito; entón, non sei, non están afastados pero penso que poderían estar moito máis cerca no tema… produtivo, é a palabra que me sae, pero, quero dicir, á hora de falar uns con outros e de compartir.

_A min o que me sorprende moito é as poucas sinerxías que se crean, polo menos na escena musical, que é o que a nós nos gustaría; sorprende que non haxa tantos grupos que saen de Galiza para Portugal ou que veñan de Portugal para a Galiza compartindo unha lingua, que hai como que abrir aí un camiño e alimentar esas relacións e de verdade que nos encantaría ir a Portugal, cada vez que chega así como un suspiro de proposta de Portugal é como unha emoción de… – Si, dá igual, si.

6. A relación entre Galiza, a música galega e a música portuguesa, aínda que pensamos que historicamente está absolutamente xunta pola unión entre a lingua e a maneira de facer esa música, actualmente está moito máis lonxe do que nos gustaría, polo menos desde o noso proxecto, pero penso que falamos en xeral.

_Si, que nos sorprende pois, precisamente, que a escena musical galega non teña tanta relación, non viaxe tanto a Portugal; e o mesmo ao revés, recibir músicos e músicas portugueses/as. Eu penso que non hai ningún motivo para que non estea ocorrendo, a verdade, así que teremos que lanzar…

_Eu teño a esperanza, en realidade, de que agora con esta onda como de música en galego e de xente que está facendo cousas en galego poidamos polo menos coller ese entendemento, non?

_É que, ademais, pois coñecendo así un pouco da música portuguesa actual tamén se está dando un fenómeno de renovación das músicas tradicionais desde a electrónica, hai propostas semellantes dalgunha maneira a esta ou a outras que están a xurdir na Galiza, entón eu creo que hai que fomentar colaboracións e festivais conxuntos onde precisamente entremos en contacto.

7. Concretamente para nós, eu creo, a escena musical galega tivo os brazos súper abertos en canto xurdiu a proposta, desde todos os estilos musicais acolléronnos moi ben. Igualmente, creo que segue facendo falta máis oferta de música galega, necesitamos ser máis.

_Polo menos ser o que somos, que son grupos de música, e non grupos de música galegos. Pois nun festival, nos festivais que se fan aquí mesmo, que se trate, pois, de igual, e que non haxa como ese apartado de música en galego, porque entón segue sendo o mesmo, pero darlle espazo tamén como para facer un clic e “veña, poño un grupo en galego”; eu penso que agora mesmo a música na Galiza é a música en galego. Entón, pois, ténselle que dar esa importancia, aínda que a escena interna é boa.

_E que, ademais, estamos vivindo un momento que penso que poucas veces se vivira ou nunca se vivira… –vaia, si que se viviu, pero diferente, non sei o que vas dicir pero supoño que te refires á música en galego.

_Ou sexa, refírome a todos os…, desde diferentes, non soamente desde a tradición senón que está xurdindo, en diferentes estilos musicais, que agora podes escoitar todo tipo de música en galego. Xa non hai escusa para que nunha discoteca non nos poñan ou que, iso, sempre o dicimos, pero que non poidas chorar un desamor en galego. Está aí, outra cousa é que aos medios lles interese que esteamos presentes, pero, vaia, que xa non hai escusa para non escoitar música en galego. Non a había, pero agora menos.